Ga verder naar de inhoud

Bram, leraar geschiedenis en sociale wetenschappen

Bram ruilde een lange carrière in de sociale sector in voor het onderwijs. Hij heeft bijna zijn eerste jaar als leerkracht geschiedenis en sociale wetenschappen aan de derde graad TSO achter de rug.

Leraar Bram
De opleiding focuste op hoe wij als zij-instromer onze ervaringen konden omzetten in een klasgerichte praktijk. Dat maakte het heel stimulerend, dynamisch en plezant.

Bram (47 jaar)

Waarom ben je leraar geworden?

Ik heb een lange carrière in de sociale sector achter de rug,: ik heb gewerkt met jongeren die schoolmoe zijn, werkzoekenden, kwetsbare senioren, ... Vaak via vzw’s, maar ook voor de overheid. In Schaarbeek heb ik als kabinetschef samen met de schepen, de administratie en een ongelooflijk team van leerkrachten een Nederlandstalige school opgericht, iets waar ik heel fier op ben. Ik had dus al een zekere connectie met onderwijs.

Een masterdiploma had ik toen niet, ik stopte mijn opleiding zonder mijn thesis in te dienen. In 2014 wou ik dat rechtzetten en begon ik opnieuw te studeren. In 2017 ben ik afgestudeerd als master in de communicatiewetenschappen. Op dat ogenblik werkte ik op de communicatiedienst van Schaarbeek. Ik miste een sociale component in mijn job en begon terug aan een oude droom te denken, het onderwijs. Tijdens al die jaren in de sociale sector heb ik gemerkt dat de oorsprong van veel problemen te linken is aan de onderwijssituatie, of het nu met werkzoekenden, kwetsbare senioren of jongeren was.

Ik was klaar om de sprong te wagen en wilde echt dat sociaal engagement aangaan om in die sleutelrol te stappen.

Je koos op latere leeftijd voor de educatieve masteropleiding en het lerarenberoep, hoe kijk je vandaag terug op die keuze?

Ik heb de luxe van terug te kunnen vallen op mijn ervaringen. Er kruipt nu heel veel tijd in het maken van lesvoorbereidingen. Op dit moment ben ik daar fanatiek mee bezig, omdat ik er klaar wil voor zijn. Het is allemaal nog relatief nieuw. Maar ik hoop geleidelijk aan om dat een beetje te kunnen loslaten en niet alles op voorhand kapot te moeten redeneren.

Door mijn vroegere ervaringen heb ik geen echte ‘praktijkshock’ ervaren. Ook de school waar ik momenteel werk maakt gebruik van mijn ervaringen en dat is voor mij een grote win. Wat ik allemaal heb opgebouwd aan kennis wordt erkend, al die praktische ervaring en knowhow wordt gevaloriseerd, een echt privilege. Wat ik vroeger deed is nog altijd relevant in mijn huidige job, maar nu sta ik aan de andere kant. Ik wil kwetsbare leerlingen sterker maken zodat ze niet in de problemen komen en uiteindelijk binnen de sociale sector moeten geholpen worden.

Hoe heb je de educatieve masteropleiding ervaren?

De opleiding is reuze meegevallen, ik heb geen enkele les gemist! Ik merkte tijdens de studie dat mijn ervaring ook echt een toegevoegde waarde was. Wanneer het bijvoorbeeld om cultuursensitief communiceren ging, was mijn input zeer waardevol.

Ik volgde de opleiding in Brussel en zat in een kleine groep met allemaal zij-instromers, met verschillende soorten ervaringen, expertises en visies. Iedereen was op een ernstige manier bezig met de missie om in het onderwijs te gaan. Het waren allemaal mensen die het onderwijs een warm hart toedragen. Ook de begeleiding was zeer goed: hands-on, persoonlijk en motiverend. Echt een kwaliteitsvol team van lesgevers en studieloopbaanbegeleiders. Onze studieloopbaanbegeleider is ons blijven motiveren want af en toe was het erg zwaar, zeker met Covid-19. Dat motiveren gebeurde niet op een te bezorgde manier maar wel door ons voortdurend te herinneren aan ons doel, namelijk leraar worden. Er werd steeds meegedacht en gezocht naar oplossingen.

De opleiding focuste op hoe wij als zij-instromer onze ervaringen konden omzetten in een klasgerichte praktijk. De educatieve master was een soort hefboom om de ervaring die ik had in te zetten in het onderwijs. Ik werd heel doelgericht aangesproken op mijn werkpunten, maar wel altijd met erkenning voor wat ik wél goed deed. Dat maakte het heel stimulerend, dynamisch en plezant.

Hoe zou je jezelf als leraar omschrijven?

Ik wil graag mijn menselijkheid tonen door bijvoorbeeld leerlingen die zwaar gebuisd zijn toch nog een extra kans te geven om hun tekort op te halen. Ik wil echt roldoorbrekend optreden, omdat ik weet welke impact de school en leerkrachten hebben op jongeren. Als je jongeren extra kansen geeft, doen ze zelf extra inspanningen.

Mijn menselijkheid en authenticiteit zitten niet zozeer in de manier waarop ik lesgeef, ik geef gewoon de inhoud van het vak op een gedreven en professionele manier. Die menselijkheid zit veeleer in de toon waarop ik mijn leerlingen aanspreek. Ik ben heel direct en oprecht, wat maakt dat leerlingen mij vertrouwen. Een muur van vertrouwen bouwen rond leerlingen, dat is wat ik wil. Er zijn voor die leerlingen die het nodig hebben, een aanspreekpunt en steunpilaar zijn.

Mijn aanpak vloeit opnieuw voort uit mijn ervaringen. Werkzoekenden of jongeren die niet meer naar school willen, hebben meestal negatieve schoolervaringen, waardoor ze eerst uit de school en later uit de maatschappij vallen. Ze denken dat de maatschappij tegen hen is en de kiem van dat gevoel ontwikkelen ze voor het eerst in het onderwijs. Daarom laat ik leerlingen niet los en geef ik ze kansen. Wanneer leerlingen beginnen te merken dat ik echt voor hen vecht, beginnen ze zelf ook terug te geven. Ze beginnen ook te voelen dat zij het waard zijn om voor te vechten. Die verbondenheid kunnen aangaan is echt iets heel moois.

Leerkracht zijn, welke gevoelens wekt dat bij je op?

Ik heb opnieuw het gevoel dat ik een verschil maak, dat ik relevant ben. Dat is voor mij altijd belangrijk geweest. Ik heb het gevoel dat ik in het leven van een aantal leerlingen een verschil maak en word geapprecieerd.

Ik ben ook dikwijls heel fier. Wanneer de bel gaat en de leerlingen blijven zitten omdat ze het boeiend vinden bijvoorbeeld, dan voel ik enorm veel voldoening. Wanneer leerlingen zeggen “door uw les kijk ik anders naar de dingen”, dat maakt mij erg trots.

Daarnaast geniet ik enorm van de collegiale sfeer. Ik kom heel goed overeen met mijn collega’s, we zijn een hecht team. Mijn collega’s weten welke achtergrond ik heb en erkennen ook mijn ervaringen. Daarnaast krijg ik van hen ook de nodige ondersteuning. Het is echt een mooie balans tussen bevestigen en stimuleren. Die collegialiteit is iets dat ik lang niet gehad heb dus dat doet me heel veel plezier.

Hoe zou je de zin “Leerkracht zijn is …” aanvullen?

Leerkracht zijn is mezelf zijn! Ik ben empathisch en een rasechte verteller, dat heb je misschien al gemerkt (lacht). En dat gaat natuurlijk heel goed samen met leerkracht geschiedenis en sociale wetenschappen zijn, dit is echt een droom! Ik merk nu echt dat het me heel goed ligt. Leerkracht zijn is engagement, een verschil maken, kunnen connecteren met anderen en vertellen.

Naast die emotionele connectie met je leerlingen valt ook de passie voor het vak op.

Ja, ik koester een grote liefde voor de twee domeinen waarin ik les mag geven. Ik ben al van jongs af aan elke dag bezig met actualiteit en politiek. Ik probeer tijdens mijn lessen ook altijd voorbeelden te geven uit de actualiteit aan mijn leerlingen. Die link met de recente geschiedenis die ik doceer, is makkelijk te leggen. Alles wat vandaag gebeurt, heeft zijn wortels in het verleden en dat probeer ik mijn leerlingen duidelijk te maken.

Heeft Bram zijn verhaal je geïnspireerd?

Interesse gekregen in een lerarenopleiding? Informeer je tijdens een van onze infosessies.